ס׳האט זיך אלץ אנגעהויבן תמימותדיק, די מײדלעך האבן זיך געמאכט, ערשט מיט װײכע קישנס. און דאַן האָט די שפּיל אָנגעהויבן אָננעמען אַ דערוואַקסענער כאַראַקטער, איז פאַרשטייט זיך, דער האַרטער האָן פונעם ברודער איז געווען דאָס פאַניסטע צאַצקע, וואָס מע קאָן שלאָגן און שטופּן אין דיין לאָך, די שוועסטער האָבן זיך נישט געקענט אַנטקעגנשטעלן אַזאַ זאַך און האָבן זיך ערשט אויסגעדריקט און געשטעקט הענט, און דעמאָלט מיט די מויל, מאַזלדיק ברודער.
די פרוי איז נאָר פייַער, אָבער די שפּול ווי אַז עפּעס מער טשיקאַווע קען זיין פילמד! ווי אַז אַלע מאַנאַטאַנאַס און נודנע! נו, אין מױל האָט ער געגעבן, און דאַן אַרײַנגעטאָן איר אין די װיגעלע און אַזױ װידערשפּעניקט און פֿליפֿלעך געפּאַקט אין פֿאָרנט.... און דערבײַ אַװדאי געזען אַ ברייטע אָפֿענער אַנוס, שטיפֿערישע אױגן... און געטאָן. ניט נעמען מייַלע.
פייַן טאָכעס. מם-הממ.