אַזוי מיסטאָמע אין דער צוקונפֿט קאָמפּיוטערס וועט נעמען צאָלונג פון קלייאַנץ און באַשטימען כאָרז צו באַרען. עס איז טשיקאַווע אַז די קאָמפּיוטער מאַרך אַלאַוז איר צו דערשטיקן און שענדונג די ברונעט, אָבער נישט צו פּיס אין איר מויל. איך האב געמײנט אז ער װעט זי דערשטיקן, אבער ער האט נישט. לכאורה האט א באוואקסענער מענטש איינגעזען, אז דעמאלט וועט נישט זיין ווער עס זאל זויגן און אריינשטופן די פיס אין פלייש - אין די ערליכע געזעלשאפט איז מאוואיסטאן.
די פייגעלע האט נישט קיין פראבלעם צו נעמען עס אין מויל און עס זויגן, זי טשיקט אויף איר מאן וויסנדיק. אז זי דארף שלינגען, שלינגט זי, אויב זי דארף אויסשטעלן אירע בולים פאר פארבייגייער מאטאריסטן, וועט זי דאס אויך טון. די בלאָנדע אקטן ווי אַ הור, גרייט צו טאָן קיין סדר פון איר ליבהאָבער אָדער בעל.
די מולאַטטאָ איז אַלע אַזוי דראָבנע, ניט נאָר איר טיץ, אָבער אויך איר מינק און טאָכעס. און וואָס וועגן איר טאַליע, וואָס אַ טאַליע, פּונקט ווי אַ מוראַשקע ס טאַליע. אלעס אינגאנצן האט די ענג פיס געכאפט סתם א משוגענער פון אזא פיק. נאָר זי איז געװען די אײנציקע, װאָס האָט געקרימט, און דער מאַן איז געװען גאָר אַ הילצערנער, מיט אַזאַ פּיצל און אַ מולאַט לעבן איר? כ’האָב עס קוים געמאַכט ביזן סוף, אַלץ איז געווען געשוואָלן און שייגעץ, כ’האָב זיך כּמעט צען מאָל געמאַכט.
אַז ס אַ גוט וואַנק.